روزنامه روس آنالیز کرد؛ ترکیه حاضر است چه امتیازاتی به روسیه بدهد؟ - بازیکده

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، روزنامه نیزاویسیمایا گازیتا امروز در تحلیلی نوشته است: سفر رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه به روسیه که امروز، 27 آگوست (5 شهریور) انجام می گردد، با شروع دور جدید تحویل دومین بخش از سامانه های موشکی اس-400 همزمان شده است.

به رغم انتظاری که پس از تحقق قرارداد مربوط به فروش موشک های اس-400 روسی به ترکیه وجود داشت، روابط دو کشور باز هم انگیزه جدیدی برای تقویت پیدا ننموده است. در محافل کارشناسی ترکیه، عقیده بر این است که آنکارا به شدت به مسکو وابسته است و در حال حاضر و پس از حمله هوایی به کاروان نظامی ترکیه در سوریه، اردوغان سعی می نماید امتیازات جدیدی به طرف روسی بدهد.

اردوغان امروز مذاکرات نه چندان ساده ای با ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه درباره مسائل مربوط به مسائل منطقه ای به خصوص روند اوضاع در منطقه کاهش تنش ادلب سوریه خواهد داشت. مذاکرات روسای جمهوری دو کشور همان طور که انتظار می رود پس از بازدید مشترک آنها از نمایشگاه هوا-فضای ماکس- 2019 انجام خواهد گرفت و به گفته سخنگوی کرملین، تمرکز این مذاکرات روی اوضاع کنونی در سوریه نهاده شده است.

دیدار روسای جمهوری روسیه و ترکیه بعد از مذاکرات تلفنی چند روز گذشته آنها انجام می گردد که در جریان آن آخرین رویدادها در سوریه از جمله عملیات نظامی نیروهای دولتی سوریه در استان ادلب به منظور تحت کنترل قرار دادن این منطقه مورد آنالیز نهاده شد. آخرین حادثه ای که موجب نگرانی جدی رهبران ترکیه شده، حمله نیروی هوایی سوریه به کاروان نظامی ترکیه در این منطقه بود که به گفته مقامات دمشق، در حال انتقال تجهیزات نظامی برای گروه های مسلح غیرقانونی بود. اردوغان در مذاکرات تلفنی خود با پوتین یادآور شد که این مسئله نقض توافقات درباره منطقه کاهش تنش ادلب است و نه تنها منجر به بحران انسانی می گردد، بلکه تهدیدات بسیار جدی برای امنیت ملی ترکیه به وجود می آورد.

این در حالی است که سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه روز گذشته درباره عملیات آزادسازی شهر خان شیخون استان ادلب توسط ارتش سوریه که با حمایت نیروهای هوا-فضای روسیه انجام شده، هیچ یک از توافقات انجام شده با ترکیه را نقض ننموده است.

ناظرین سیاسی یادآور شده اند که سفر اردوغان به مسکو غیرمترقبه بوده و از قبل برنامه ریزی نشده بود، چرا که رهبران دو کشور می بایست، طبق برنامه قبلی در اواسط ماه سپتامبر و در جریان نشست سران سه جانبه روسیه-ایران-ترکیه با یکدیگر دیدار می کردند.

موفقیت های ارتش سوریه در استان ادلب برای ترکیه بسیار گران تمام شده است

در محافل کارشناسی بر این عقیده هستند که علت تعجیل رئیس جمهوری ترکیه برای دیدار با پوتین، به خاطر شرایط موجود در سوریه، بعد از حمله هوایی به کاروان نظامی ترکیه و موفقیت ارتش سوریه در آزادسازی شهر خان شیخون بوده که برای اردوغان بسیار گران تمام شده است.

کریم خاص کارشناس مسائل سیاسی ترکیه در گفت وگو با این روزنامه یادآور شده است، وخامت اوضاع در این است که پس از حملات ارتش سوریه به گروه های مسلح مورد حمایت ترکیه در شهر خان شیخون، روسیه کاملاً از اقدام نیروهای سوریه حمایت نموده است.

این کارشناس تنها راه آشکار برای خارج شدن از وضعیت کنونی را گفت وگوی آنکارا با مقامات دمشق یعنی با بشار اسد می داند که اردوغان هیچ ارتباط مستقیمی با وی ندارد. وی معتقد است که درخواست برای دیدار با پوتین مسلماً به طور طبیعی منجر به آنالیز توافقات پیشین درباره اوضاع ادلب، از جمله سرنوشت پست های ناظرین نظامی ترکیه در منطقه می گردد که برای آنکارا اهمیت زیادی دارد.

کریم خاص همچنین یادآور شد به همین دلیل مذاکرات اردوغان با پوتین در مسکو نمی تواند مذاکرات ساده ای برای رئیس جمهوری ترکیه باشد. اردوغان آشکارا در وضعیت دشواری نهاده شده و دیپلماسی نظامی ترکیه محاسبات اشتباهی را انجام داده که این مسئله منجر به وضعیت کنونی شده است. به گفته وی، کاملاً بدیهی است که پس از شروع ارسال تجهیزات مربوط به سامانه های موشکی اس-400، مسکو همچنان از دمشق حمایت می نماید و این اجازه را به نظامیان ترکیه نداد تا در شهر خان شیخون دست به اقدامی بزنند. در واقع سیاست روسیه دست های رهبران ترکیه را از پشت بسته است و آنکار را بیش از پیش به مسکو وابسته نموده است.

این تحلیلگر افزوده، در رابطه با این مسئله می توان انتظار داشت که ترکیه تصمیم مشخصی درباره خرید جنگنده های سوخو- 35 روسی اتخاذ کند. این مسئله که اردوغان موافقت نموده تا مذاکراتش با پوتین نه در کاخ کرملین بلکه در فضای نمایشگاه ماکس- 2019 انجام گردد ، گویای این مسئله است. به عقیده وی، چنین روند اوضاعی نشان می دهد که آنکارا در بن بستی نهاده شده و برای تقویت روابط خود با مسکو تنها تحویل سامانه های موشکی اس-400 به ترکیه کافی نبوده و باعث بهبود روابط با روسیه نشده و آنکارا باید امتیازات دیگری نیز به مسکو بدهد.