پرسپولیس؛ با این خط حمله نمی توان قهرمان گردد! - بازیکده

به گزارش گروه ورزشی خبرنگاران، برای تیمی که همچنان سخت، بد و دیر گل می زند برد یک بر 2 شنبه شب مقابل تیم سختکوش ماشین سازی ولو در تهران نتیجه بدی به حساب نمی آید، اما پرسپولیس حتی پس از کسب تمامی 3 امتیاز یک بار دیگر بیش از آنکه با خیال راحت از میدان خارج گردد و کیف کند، یکسری علامت سؤال های تازه درباره خود ایجاد کرد. در انتها ملاقاتی که باز هافبک های تیم گلزنی کردند (مگر اینکه وحید امیری را واقعاً مهاجم تلقی کنیم) یحیی گل محمدی باز باید از خود بپرسد که چرا مهاجمانی مثل عبدی و رمضانی و یا هافبک های مهاجم شونده ای نظیر عالیشاه و پهلوان آسان ترین فرصت ها را گل نمی نمایند و کاری می نمایند که برتری های خفیف صفر بر یک سرخ ها به واسطه گل خوردن های ساده و بدیهی در آخرین دقایق تا مرز تبدیل شدن به نتایج مساوی پیش بروند؛ اتفاقی که در ملاقات با تیم تبریزی هم تقریباً تکرار شد و فقط گل نجات بخش دقیقه 3+90 احمد نوراللهی مانع از تحقق آن گشت.

در لیگی که سال جاری فشرده تر از هر زمانی پیگیری می گردد و هر امتیاز از دست رفته و هر برد تبدیل شده به تساوی ممکن است به قیمت هدر دادن مقام قهرمانی تمام گردد، قرمز ها با کسب تساوی های متعدد مجال چندانی برای لغزش های بعدی خود باقی نگذاشته اند و محکوم به فتح دست کم 80 درصد مسابقات بعدی خود هستند وگرنه همای قهرمانی بر سر رقبای شان خواهد نشست که باز هم استقلال سرآمد آنان است و سپاهان، تراکتور و صنعت نفت، سایر مدعیان حاضر در صحنه، به واسطه فاصله امتیازی بسیار کم بین این تیم ها هر اتفاقی در این لیگ متصور است، اما منطق می گوید وقتی از هفته بیستم هم گذر کنیم، تیم ها بیش از حالا از یکدیگر تفکیک خواهند شد و آن هایی که روی غربال می مانند، فقط دو سه تیم خواهند بود؛ بنابراین اگر پرسپولیس می خواهد یکی از این تیم های برگزیده باشد و برای پنجمین بار متوالی قهرمان گردد، باید مسائل خط حمله اش را بسیار جدی بگیرد و در نیم فصل آن را تا حد زیادی برطرف کند، زیرا مادامی که ساز و کار های تهاجمی و فوروارد های پرسپولیس این ها هستند که اینک می بینیم، شانس چندانی برای توفیق نهایی این تیم تصور نیست.

همین حالا هم که پرسپولیس در سایه بردن ماشین سازی به جمع شش تیم بالای جدول وارد شده، یکی از ضعیف ترین خطوط آتش را بین این تیم ها دارد و فقط 13 گل زده که حتی معدل یک و نیم گل در هر مسابقه را هم به دست نمی دهد و نشانگر و گویای قدری بیش از یک گل در هر بازی است؛ میانگینی فاجعه بار که اگر یک بار دیگر قدرت فراوان خط دفاعی قرمز ها (با فقط 8 گل خورده در 11 مسابقه) در کار نبود، قطعاً پرسپولیس به جمع چهار پنج تیم انتهای جدول ورود می کرد و باید برای ابقا در لیگ می جنگید و نه برای صید مجدد تاج قهرمانی.

تقویت خط حمله پرسپولیس و درآوردن آن از شرایط تأسفبار فعلی از طرق مختلف امکان پذیر است و یکی از آن ها پس دریافت مهدی ترابی است که اقامت کوتاهش در لیگ قطر به قدری توأم با ناکامی بود که به فسخ قرارداد وی با طرف قطری و بازگشت او به تهران منجر شده و گفته می گردد احتمال رجعت او به جمع سرخ ها بیشتر از الحاق وی به خواستاران تازه اش (سپاهان و تراکتور) است و حتی بعضی می گویند بر سر عقد قراردادی جدید بین قرمز ها و مهاجم اسبق سایپا که مدت آن یک سال و نیم است، توافق نهایی برقرار شده است و اگر چنین گردد ترابی می تواند از آغاز نیم فصل دوم در خدمت پرسپولیس باشد.

حسن عظیم ترابی این است که هم یک گلزن قدرتی و فرصت شناس و تیزهوش و هم یک بازیکن صاحب قوه حمل توپ در مسابقات طولانی است، بنابراین می تواند بدون احتیاج مبرم به نفرات کناری اش از صفر تا صد یک گل را انجام بدهد و هم پایه گذار و سازنده آن باشد و هم زننده آن و البته در طول راستا از همکاری و پاسکاری های کوتاه با یارانش هم برخوردار گردد. ترابی فصل پیش نیز حداقل شش بار با تک گل های 3 امتیازی اش یک تنه منجی قرمز ها شد و اگر آنان در نیم فصل دوم به 9 برد پیاپی رسیدند، در درجه اول روی همت او و گلزنی های پرتعدادش در شرایطی سخت بود؛ شرایطی که سایر عناصر تهاجمی قرمز ها مثل امروز می لنگیدند و پرسپولیس گل های چاره ساز خود را بیشتر در سایه همت ترابی و البته با کار های تکمیلی علی علپور به ثمر می رساند.

عیسی آل کثیر هم از 13 فروردین 1400 قادر به بازی مجدد برای سرخ ها خواهد بود، اما در آن موقع بیشتر از هفت هشت هفته از لیگ بیستم باقی نخواهد بود و هماهنگ شدن وی با یارانش به رغم آشنایی قبلی شان و بخصوص جا افتادن در صحنه مسابقات فرایند ای زمان بر خواهد بود به همین سبب باید توضیح داد سودرسانی آل کثیر برای قرمز ها در انتها محرومیت شش ماهه او بیش از آن که برای لیگ داخلی باشد باز در صحنه لیگ قهرمانان قاره قابل انتظار و وصول خواهد بود.

اینکه سایر راه های تقویت خط حمله بسیار ضعیف و ناتوان پرسپولیس چیست، از دایره اطلاع ما خارج است و این جزو وظایف گل محمدی و حمید مطهری و همکاران آنهاست، اما این مسأله تعیین و قطعی است که اگر ترمیمی عظیم و سریع و مؤثر در این زمینه و در مورد ناکارآمدی های خط آتش تیم صورت نگیرد، ایستادن دوباره قرمز ها روی سکوی اول آرزوی محالی بیش نخواهد بود. تا ابد نمی توان دل به حل مسائل تهاجمی پرسپولیس توسط نفرات سایر خطوط این تیم بست، زیرا نه تنها این نفرات را فرسوده تر و عصبی تر خواهد نمود، از کارآیی های خطوط دفاعی و میانی پرسپولیس هم خواهد کاست.

این هشداری است که همه عظیمی و وسعتش در جریان ملاقات اخیر با ماشین سازی و حتی در انتها این بازی هم حس شد. در دقایقی که پرسپولیس از بردن قعرنشین لیگ چنان شادمانی می کرد که انگار مدعی اول قهرمانی را برده است، همان شادی بی حد و حصر هم نشان می داد چگونه سقف آرزو های قهرمان مطلق لیگ پایین آمده است؛ تیمی که پیش تر اینگونه رقبا را از قبل برده داشت و حالا با وزش یک نسیم ساده و کوچک هم دروازه اش را به روی آنان می گشاید و گل های متعددی را هدر می دهد و در بیشتر دقایق مسابقه کاسه چه کنم چه کنم (به لحاظ عدم اتخاذ تدابیر مؤثر تهاجی) در دستش گرفته است و بی فایده سرش را به دیوار می کوبد.