کارگاه فیلمسازی سینمای هنری و فراوری فیلم هنری برگزار گردید
به گزارش بازیکده، به گزارش خبرنگاران به نقل از روابط عمومی گروه هنر و تجربه، پس از نمایش فیلم آنسوی امید آکی کوریسماکی در روز 22 مهر در سالن ناصری خانه هنرمندان که با استقبال چشمگیر علاقه مندان روبرو شد، کارگاه فیلمسازی سینمای هنری و فراوری فیلم هنری در ساعت 19:45 شروع شد.
علیرضا شجاع نوری در ابتدای این نشست با اشاره به سینمای هنری ایران عنوان کرد: در روزگاری که سینمای هنری در حال احتضار است صحبت کردن از این سینما طنزآمیز است. من به احترام سینما و مسائل هنری در این نشست حضور دارم تا از تجربیات یک طراح فراوری استفاده کنیم. جای عنوان طراحی فراوری در سینمای ایران خالی است و یک پروژه سینمایی به چنین مسئولیت مهمی نیاز دارد.
وی درباره تهیه و فراوری فیلم در سینمای ایران توضیحاتی ارائه داد: تهیه کننده در سینمای ایران تمام کارها را انجام می دهد و کارگردان هنری وظیفه طراحی لباس و صحنه را برعهده دارد اما در سینمای ایران این تهیه کننده ها هستند که درباره لوکیشن و هزینه فیلم تصمیم می گیرند. گاهی از این اتفاق و مسئولیت های چندگانه خوشحال هستیم. در این سینما بین دو برداشت ممکن است اتفاقات خوبی بیفتد. فیلمسازی ما مانند ورود به اتاق عمل است تا ببینیم بعد از آن چه اتفاقاتی می افتد، چون سینمای ما آکادمیک نیست بلکه غریزی است و به همین دلیل عوامل، مسئولیت های مختلفی را در یک فیلم عهدهدار می شوند.
وی همچنین درباره فراوری فیلم فرش باد با همکاری عوامل سینمای ژاپن عنوان کرد: برای فیلم فرش باد در اصفهان مشغول کار بودیم و تمامی عوامل کارهای مختلفی انجام می دادند. بازیگر ژاپنی فیلم می خواست درباره جای دوربین، حرکت و نمای صحنه فردا بپرسد که ما به او گفتیم هنوز انجام نشده و کمال تبریزی را دید و از او شنید که باید فردا برویم سرصحنه و تصمیم بگیریم تا ببینیم چه می گردد. او وقتی فهمید قصد شوخی نداریم از پیش ما رفت اما کم کم به این محیط عادت کرد.
شجاع نوری اشاره ای نیز به فیلم بابا عزیز داشت و گفت: در فیلم بابا عزیز که فراوری مشترک با همکاری انگلستان، آلمان، مجارستان و ... بود در میانه کویری در ایران مشغول به کار بودیم. طراح فراوری فیلم که زنی فرانسوی بود از مدیرفراوری ما هزینه نان بربری را پرسید. این سوال باعث ناراحتی او شد چون فکر می کرد او قصد دارد او را چک و کنترل کند اما در نهایت فهمیدیم که او مشغول محاسبه است که اگر هنروران را در آن جا مستقر کنیم بهتر و ارزان تر است یا اینکه اتوبوس دنبال آن ها بفرستیم و هر روز افراد را به صحنه فیلم برداری منتقل کنیم. ما امروز این تجربه ها را در سینمای ایران محاسبه و ملاحظه می کنیم و با تلفیق محاسبه و الهام فیلم می سازیم.
علیرشا شجاع نوری درباره سینمای هنری گفت: همان طور که هنر تعریف ثابتی ندارد شاید سینمای هنری هم تعریف ثابتی نداشته باشد. به عنوان مثال ابد ویک روز هم فیلم هنری است و هم گیشه خوبی دارد. فیلم هنری برای من لایه های درونی تری دارد و مثل شعر حافظ است و هرکس تاویل خودش را از آن دارد، اما سینمای تجاری مانند روزنامه است و همه برداشت مشترکی از آن متن دارند.
کاترینا ووپرمن طراح فراوری فیلم از کشور اتریش نیز در ادامه به تجربیات و شغل اش در سینما اشاره نمود و گفت: طراحی فراوری در کشورهای مختلف عناوین مختلفی دارد. من طراحی صحنه تئاتر خواندم و با جوان های تئاتر آشنا شدم. این شغل به پیدا کردن لوکیشن، طراحی لوکیشن و جابه جایی آن می پردازد. طراح فراوری از اولین مشاغلی است که به پروژه سینمایی اضافه می گردد. او بعد از نوشتن فیلمنامه برای برآورد هزینه ها وارد کار می گردد. من با کارگردان وارد مذاکره می شوم تا به جلوه بصری و تصویری مناسب برسیم. طراح فراوری بخشی از هزینه کار را برآورد می نماید تا فیلم ارزان تر تمام گردد. زمان حضور طراح فراوری در پروژه به ژانر فیلم مرتبط است. بعضی پروژه ها سه ماه، بعضی دوماه و گاه نیمی از سال طول می کشد. اخیرا در فیلمی کار کردیم که در اتریش و انگلستان ساخته می شد، پروسه فراوری آن پیچیده بود و مجبور بودیم در دو کشور حضور داشته باشیم.
طراح فراوری فیلم پرواز به خانه درباره فیلم هنری در اتریش چنین گفت: سینمای هنری تعاریف مختلفی دارد اما در سال گذشته اتفاقات خوبی در سینمای هنری در اتریش افتاد و در جشنواره های مختلف سینمایی شرکت کرد و موفق بود. معمولا در سینمای هنری کارگردان سراغ تهیه کننده می رود تا فیلم هنری ساخته گردد. سینمای اتریش کوچک است و همه فیلمسازان یکدیگر را می شناسند. در سینمای اسکاندیناوی جریانی به راه افتاد که در سینمای هنری اتریش اثر گذاشت. این آثار در نورطبیعی و با نابازیگر ساخته می شد اما امروز هر کارگردانی در اتریش استانداردهای خودش را دارد.
او اضافه نمود: فیلم های هنری از دهه هفتاد وارد چرخه فراوری سینما شدند. این فیلم ها ابتدا در تلویزیون ساخته شدند و بعد از آن این سینما رشد پیدا کرد. در دهه هشتاد میلادی ساختار این سینما شکل گرفت و فراوریات خوبی در آن بوجود آمد. این سینما روند آهسته و پیوسته ای داشت. در دهه نود فیلمی از این سنخ به جشنواره ونیز رفت و تغییر زیادی در سینمای اتریش ایجاد کرد.
کاتارینا ووپرمن درباره هزینه فراوری فیلم هنری بیان نمود: هزینه این سینما توسط دولت تامین می گردد و موسسه سینمایی اتریش در هر منطقه حامی فیلم است ولی این مراکز سقف بودجه دارند. اگر از سقف آن بیشتر گردد برای هزینه فراوری سراغ فراوری مشترک می رود. میشل هانکه فیلم هنری می سازد. او در ابتدا از بودجه دولتی استفاده می کرد و بعد از آن که با ستاره های بزرگتری کار کرد از بودجه دولت فرانسه استفاده کرد. کارگردان ها برای فیلم اول سراغ فیلم های ارزان می روند و فیلم کوتاه برای آن ها مثل کارت ویزیت است. در عین حال پیدا کردن بودجه برای فراوری فیلم برای جوانان سخت است و بیشتر آثار آنان تجربی و هنری است.
وی ادامه داد: ساخت فیلم های تجربی توسط خانه های هنری انجام می گردد. اما سینمای هنری انتزاعی است و روایت خاصی دارد. فیلم تجربی می تواند مستند باشد. در سینما طراح فراوری و مدیر فراوری با هم تفاوت دارند. طراح فراوری هزینه های بخش فراوری را برآورد می نماید اما مدیر فراوری درگیر قرارداد و هزینه عوامل است.
در ادامه نشست حاضرین در سالن به طرح پرسش ها و ارائه نقطه نظرات خود درباره طراحی فراوری و سینمای هنری پرداختند. همایون ارشادی که یکی از حاضرین در سالن بود در خاتمه جلسه نکته ای در باب سینمای هنری عنوان کرد: من با عبارت سینمای هنری مشکل دارم. چون سینما خودش هنر است. سینما می تواند مستقل، معناگرا و...باشد، اما سینمای هنری معنای روشنی برای من ندارد. فیلم هنری قابل قبول است اما سینمای هنری معنای مشخصی ندارد.
در ادامه برنامه های هفته فیلم اروپایی دو نشست با موضوع سینمای هنری در شیراز و اصفهان برگزار خواهد شد. دومین کارگاه با حضور مجید اسلامی، منتقد و مدرس سینما، کاترینا ووپرمن و علی آذری در تاریخ 25 مهرماه در پردیس گلستان شیراز برگزار خواهد شد.
پردیس سیتی سنتر اصفهان در 27 مهرماه میزبان این کارگاه تخصصی با حضور مجید برزگر، کارگردان و مدرس سینما و همچنین کاترینا ووپرمن خواهد بود. حضور در تمامی این کارگاه ها برای علاقه مندان آزاد و رایگان خواهد بود.
منبع: خبرگزاری مهر