نادر مشایخی از روز های آخر جمشید مشایخی می گوید - بازیکده

می دانم حرف زدن درباره پدر در چنین شرایطی سخت است. با وجود این، اگر می توانید از آخرین روز که پدر را دیدید، بگویید.

حال پدر در روز های آخر خیلی خوب بود، این را خوب می فهمیدم. هر وقت حالش خوش نبود برق از چشمانش می رفت، اما این اواخر چشم هایش برق داشت و من امیدوار بودم. واقعا در عرض دو ساعت این طور شد و این رخ داد. فقط فرصت کردم آخرین بار با او صحبت کنم 10 دقیقه بعد فوت کرد.

حرف های آخری که به شما گفتند چه بود؟

با چشم هایش من را نگاه می کرد و معین بود که می داند بالای سرش هستم. با او حرف می زدم و دستش را می بوسیدم، اما اصلا نمی توانست حرف بزند و انگار با چشم هایش حرف می زد.

باتوجه به این که آقای مشایخی تابستان سال گذشته بیمار بود و عمل جراحی سختی را هم پشت سر گذاشت، می خواهم بدانم این مدت چطور بر خانواده شما گذشت ضمن این که خب رابطه عمیقی هم با مادر داشت.

راستش مادر مثل بوکسور سنگین وزن است، مشت که می خورد به زمین می افتد، اما دوباره بلند می گردد و می ایستد. در این مدت واقعا سعی کرد همه را تسکین دهد. او زن قدرتمندی است بنابراین به خوبی توانست مدیریت کند تا با این قضیه کنار بیاییم. اصلا این چیزی بود که من از پدرم یاد گرفتم، همواره به تغییر ناپذیری مرگ معتقد بود و می گفت باید آن را قبول کنیم. زمانی هم که برای ادامه تحصیلاتم از ایران می رفتم با اطمینان گفت که تو حتما دوباره برمی گردی. در جوابش می گفتم که نمی دانم شاید نتوانم دوباره به ایران برگردم، اما او طور دیگری تسکینم می داد و می گفت زندگی ادامه پیدا خواهد نمود، اما سعی کن هر جایی که هستی ایرانی باشی و مرام ایرانی داشته باشی.

در این یکی دو ماه اخیر مصاحبه او درباره غلامرضا تختی حاشیه های زیادی به وجود آورد و در شبکه های مجازی مورد هجمه هایی هم نهاده شد. خودشان چه واکنشی به این هجمه ها داشتند؟

حرف خاصی نداشت. به هرحال عقاید موافق و مخالف همواره هست، اما جمشید مشایخی از وقتی یک شب پای صحبت تختی نشست، تغییر کرد یعنی تا این مقدار تختی در زندگی پدرم مهم بود. همواره می گفت آن شب هیچ وقت از یادم نمی رود و از آن شب به بعد یاد گرفتم باید به حرف هایی که تختی می زند، عمل کنم. واقعا هم تختی الگوی او شد و به حرف هایش عمل کرد، اما طبیعتا وقتی سن بالا می رود ممکن است تغییری در نحوه توصیف و تعریف آدم به وجود بیاید و سعی کند همه چیز را زیبا و قطعی جلوه بدهد.

البته ظاهرا کمی از قضاوت های مردم دلگیر شده بود.

اگر با من مطرح می کردند، می دانستند که نظرم چیست. معتقدم مصاحبه درباره تختی اشتباه بود، چون تختی در زندگی پدرم یک سمبل بود و نباید او را این طور خراب می کردند.

پدر شما بازیگر بود. اما به هرحال شما در هنر، موسیقی را انتخاب کردید. می خواهم بدانم هیچ گاه از طرف او اصراری برای بازیگر شدن شما نبود؟

زمانی که 16 سالم بود با سوپر هشت فیلم می ساختم و پیانو هم می زدم. یک روز فیلمم را به او نشان دادم، وقتی آن را دید گفت که باید تصمیم خودت را بگیری، می خواهی به سینما بروی یا موزیسین بشوی؟ نمی گردد هر دو حوزه را داشته باشی، چون هر چقدر که پارو پهن تر گردد سرعت را کمتر می نماید، بنابراین باید یکی را انتخاب کنی. آن جا بود که تصمیم گرفتم موزیسین شوم. بعد هم که متوجه تصمیمم شد گفت که اگر می خواهی موزیسین بشوی سعی کن از آن دسته موزیسین هایی نباشی که فقط در فکر تفریح و تفریح در محافل هستند. می گفت باید به آدمی تبدیل بشوی که از موسیقی به عنوان ابزار فرهنگی برای نشان دادن زیبایی های فرهنگ استفاده می نماید.

در چند سال گذشته بسیاری از هم دوره ای های پدر مثل داود رشیدی یا عزت ا.. انتظامی فوت کردند که خیلی هم به او نزدیک بودند. هیچ وقت شده بود درباره آن ها با شما حرف بزند؟

می گفت ممکن است با دوستانم اختلاف نظر داشته باشم، اما علت نمی گردد که مخالف آن ها باشم. ما بیش از 60 سال باهم کار کردیم و دوست بودیم، اما هر جا نظر مخالفی داشته باشم می گویم و این به معنی زیر سوال بردن دوستی ام نیست. نخستین کار تئاتری که پدر انجام داد به کارگردانی آقای نصیریان بود و ارزش و احترام زیادی هم برای او قایل بود. حتی او را جزو فامیل خود می دانست، اما معتقد بود که اگر از لحاظ تفکر با چیزی مخالف است باید بدون تعارف آن را بگوید درحالی که خدشه ای به دوستی و نزدیکی او وارد نکند. از مرگ دوستانش خیلی ناراحت می شد، وقتی داود رشیدی فوت نموده بود در کنارش بودم خیلی گریه کرد، چون آقای رشیدی خیلی بیشتر به او نزدیک بود و تئاتر های آخرشان با هم بود.

و در آخر برای شما جمشید مشایخی به عنوان پدر تداعی کننده چه چیزی است؟

او به من یاد داد وطن پرست باشم. درواقع ایرانی بودن را از او یاد گرفتم و خیلی مدیون این پدر هستم. چیز هایی که گفتم همه از صمیم قلبم بود.

پ